1 – بر شخص بيمار واجب است كه نماز فريضه را ايستاده بخواند. حتي اگر كه در
اين حالت كج شده وبر ديوار، عصا، ويا هر چيز ديگري تكيه زند.– پس در صورتي كه نتواند به صورت ايستاده نماز را أدا كند ، مي تواند بنشيند.
وبهتر است كه در اين حالت در هنگام قيام وركوع چهار زانو بنشيند.
3 – واگر نماز خواندن به صورت نشسته نيز برايش امكان نداشت، به پهلو ورو به
قبله نماز مي خواند، كه در اين صورت بهتر است كه بر پهلوي راست خود بخوابد. واگر
نتوانست روبه قبله نماز بخواند، به هرجهتي كه مي تواند نماز گزارده، ونمازش صحيح
است وهيچ احتياجي به اعاده آن نيست.
4 – واگر نماز گزاردن به پهلو نيز براي او غير ممكن بود، به كمر خوابيده، پاهاي
خود را متوجه قبله مي كند. وبهتر است كه در اين حالت، سرخود را كمي بلند كند، تا
نگاهش متوجه قبله باشد. واگر براي او امكان نداشت كه پاهايش را متوجه قبله كند ، ب ه
هر حالتي كه هست نماز گزارده، و نمازش صحيح است، وهيچ احتياجي به اعاده ندارد.
5 – بر بيمار واجب است كه در نماز خود، ركوع و سجود كند. و در صورت عدم
توانائي، اين اعمال را با حركت واشاره سرش انجام مي دهد، كه در حالت سجود، سرخود
را پائينتر از حالت ركوع قرار مي دهد. واگر شخص مي توانست ركوع كند واز سجود
عاجز بود، در هنگام ركوع، ركوع خود را انجام داده، ودر هنگام سجود با سر خود به
سجود اشاره مي كند، ودر صورتيكه شخص مي توانست به سجود برود، اما از ركوع عاجز
بود، در هنگام سجود، سجده كرده، ودر هنگام ركوع با سر خود به ركوع اشاره مي كند.
6 – واگر اشاره كردن به سر نيز در هنگام ركوع و سجود برايش غير ممكن بود، با
چشمان خود به اين اعمال اشاره مي كند. پس براي ركوع كمي چشمان خود را بر هم
گذاشته، وبراي سجود چشمان خود را بيشتر مي بندد. واما اشاره كردن با انگشتان دست
در هنگام سجود و ركوع كه برخي از بيماران آن را انجام مي دهند، هرگز صحيح نبوده،
ودر كتاب وسنت هيچ اصل ونشاني از آن نمي شناسيم. و أهل علم نيز بدان اشاره اي
نكرده اند.– واگر اشاره كردن به سر وچشم نيز براي بيمار امكان نداشت، به قلب خود نماز
مي خواند. در نتيجه تكبير گفته و آيات را قرائت مي كند ، وسجود، ركوع، قيام وقعود
.«. ولكل امريء ما نو » . (نشستن) را به قلب خود نيت مي كند
8 – بر شخص بيمار واجب است كه همه نمازها را در اوقات محدد خود بخواند،
وهمه واجبات آن را تا حد استطاعت انجام دهد. واگر به جاي آوردن نمازها در وقت
مكتوب آن برايش با مشقت همراه بود، مي تواند بين نمازهاي ظهر وعصر، وهم چنين
مغرب و عشاء جمع بسته و اين نمازها را به صورت جمع بخواند. در نتيجه اين نمازها يا
خوانده مي شوند، يعني نماز عصر را پس از نماز ظهر و در وقت « جمع تقديم » بصورت
نماز ظهر، ونماز عشاء را پس از نماز مغرب، ودر وقت نماز مغرب أدا مي كند. ويا اينكه
مي خواند. يعني نماز ظهر را قبل از نماز عصر، ودر « جمع تأخير » اين نمازها را بصورت
وقت نماز عصر، ونماز مغرب را قبل از نماز عشاء، ودر وقت نماز عشاء به جاي مي آورد.
وبايد شخص ببيند كه كداميك از اين حالات جمع براي او راحت تر مي باشد.
اما نماز صبح را نمي توان به صورت جمع با نمازهاي ديگر خواند.
9 – در صورتيكه شخص بيمار مسافر بوده وبراي معالجه به ديار ديگري غير از شهر
بخواند. يعني « قصر » خود مسافرت كرده باشد، بايد نمازهاي چهار ركعتي را به صورت
نمازهاي ظهر، عصر، و عشاء را به جاي چهار ركعت، دو ركعت أدا مي كند، تا اينكه به
شهر خود باز گردد. حال خواه اين سفر طولاني ويا كوتاه باشد.