::: توصیه های حضرت عمر فاروق رضی الله عنه به خلیفه بعد از خود :::

حضرت عمر فاروق رضی الله عنه در مقام توصیه و سفارش به هر کسی که پس از او خلیفه می شود ؛

فرمود:

- به خلیفه بعد از خود توصیه می کنم که حق و حرمت و منزلت مهاجرین نخستین را مراعات نماید.

- به او توصیه می نمایم که از خیرخواهی و نیکی به مردم انصار دریغ ننماید ؛ زیرا آنان بودند که شهر

و خانه های خود را بر روی ایمان آوردگان قبل از خود گشودند ، به نیکوکارانشان احترام نهد و از

گناهکارانشان در گذرد.

- به او سفارش می نمایم که با مردم مناطق مختلف به نیکی رفتار کند زیرا آنان حامیان اسلام و منبع

جمع آوری دارایی بیت المال و مورد خشم دشمنان هستند ؛ و تنها اموال اضافی و غیر ضروری را

با رضایت خودشان از آنان بگیرد.
همچنین به او توصیه می نمایم که با مردم صحرانشین به عدالت و نیکی رفتار نماید ؛ زیرا آنان ریشه

و پایه اسلام هستند ؛ و اموال اضافی ثروتمندان آنها را جمع آوری نماید و در میان نیازمندانشان

تقسیم کند.

به او توصیه می نمایم که حق و حرمت ( مسیحیان و یهودیان ) اهل ذمه را که در دارالاسلام زندگی

میکنند مراعات نماید زیرا آنان در پناه تامین خدا و پیامبر او قرار دارند ؛ به عهد و پیمان خود در

برابر آنها عمل کند ؛ در جهت حمایت از آنان در صورت نیاز با دشمنانشان بجنگد و تنها در حد

توانشان به آنها مسئولیت دهد.

حضرت عمر فاروق رضی الله عنه این توصیه ها را پس از روز چهارشنبه 26 ذی الحجه سال 23

هجری روزی که در آن ضربت خورد ، بیان نمود.

حضرت عمر فاروق رضی الله عنه پس از ضربت خوردن روزهای پنج شنبه و جمعه و شنبه را زنده

ماند و در آن مدت صهیب رومی امامت نماز را بر عهده داشت.

حضرت عمر فاروق رضی الله عنه در شب یکشنبه اول ماه محرم سال 24 هجری یعنی سه روز پس

از ضربت خوردن به دست ابولولو مجوسی در روز چهارشنبه 26 ذی الحجه سال 23 هجری به

شهادت رسید.

حضرت عمر فاروق رضی الله عنه لحظاتی قبل از وفات ، چنین به فرزندش عبدالله توصیه میکند که:

پسرم هرگاه فوت کردم پیکرم را بگردان و رویم را به سوی قبله کن ؛ دست راست خود را بر پیشانی

و دست چپ را بر روی چانه ام گذار ؛ و چشمانم را بر هم بنه.

در کفن پوشیدنم اسراف نکنید زیرا اگر اجر و پاداشی نزد خداوند داشته باشم بهتر از آن را به من

عطا خواهد فرمود و اگر اینگونه نباشم به سرعت آن را هم از تنم در خواهد آورد.

در مورد قبرم نیز حد اعتدال را رعایت کنید زیرا اگر نزد خداوند اجر و خیری داشته باشم آن را تا جایی

که چشم کار میکند بر من گشاده وسیع می گرداند ؛ و اگر اجر و پاداشی نداشته باشم آن را به گونه ای

بر من تنگ میگرداند که دنده ها و استخوان های بدنم در هم فرو روند.

هیچ زنی در تشییع جنازه ام شرکت نکند ؛ و به گونه ای که شایسته آن نباشم از من تعریف و تمجید

ننمایید زیرا خداوند خود بهتر مرا می شناسد.

هر گاه جنازه ام را بر دوش گرفتید بلند و سریع گام بردارید ؛ زیرا اگر نزد خداوند خیر و اجری داشته

باشم زودتر مرا به آن می رسانید و اگر آنگونه نباشم خود را از شری که بر دوش دارید زودتر نجات

خواهید داد.

لحظاتی قبل از شهادت ، دخترشان ام المومنین حفصه رضی الله عنها همسر رسول گرامی اسلام

صلی الله علیه و آله وسلم همراه با جمعی از زنان به دیدار ایشان آمدند و به شدت گریستند. و پس از

آن بیرون رفتند و بعد از آنها جمعی از مردان نزد حضرت عمر فاروق رضی الله عنه آمدند.

حضرت عثمان بن عفان رضی الله عنه که شب یکشنبه و در لحظات پایانی عمر حضرت عمر فاروق

رضی الله عنه به دیدارش آمده بود ، آن لحظات حساس و مشاهدات خود را اینگونه  بیان می نماید ؛

ایشان می فرمایند:

آخرین کسی بودم که با ایشان دیدار نمودم ؛ وقتی وارد شدم سر او روی زانوی پسرش عبدالله بود.

به او فرمود: سرم را بر زمین بگذار.

عبدالله گفت: آیا زمین و زانویم مانند هم نیستند؟

فرمود: گفتم سرم را روی زمین بگذار.

وقتی سرش را روی زمین نهادم شنیدم که میگفت: وای بر من وای بر پدر و مادرم ؛ اگر خداوند مرا

مورد عفو و مغفرت خویش قرار ندهد. و پس از لحظاتی در همان حال بدنش کم کم آرام گرفت و روح

از جسم ایشان خارج گردید.

شب یکشنبه پس از آنکه وفات یافت پسرش او را با آب و سدر غسل داد و در سه لایه پارچه او را

کفن کرد و برای اقامه نماز میّت آماده نمود.

مسلمانان پس از اقامه نماز صبح ، نماز میّت را به امامت صهیب رومی بر ایشان خواندند.

پس از آن برای دفن در کنار رسول خدا صلی الله علیه و آله وسلم و حضرت ابوبکر صدیق رضی الله

عنه او را تا خانه ام المومنین عایشه رضی الله عنها بر دوش گرفتند ؛ عبدالله بن عمر جلو در ایستاد

و بر حضرت عایشه رضی الله عنها سلام کرد و سپس اجازه خواست و گفت: عمر اجازه ورود

میخواهد.

ام المومنین عایشه رضی الله عنها فرمود: او را داخل نمایید.

پسرش عبدالله و حضرت عثمان بن عفان رضی الله عنه و سعید بن زید و عبدالرحمن بن عوف رضی

الله عنه او را داخل قبرش نمودند.

قبر ایشان نزدیک پای رسول خدا صلی الله علیه و آله وسلم قرار داشت در حالی که قبر حضرت ابوبکر

صدیق رضی الله عنه در موازات شانه های رسول خدا بود.

ام المومنین عایشه رضی الله عنها میفرماید: قبل از آنکه او را در آنجا دفن کنند ، در داخل خانه حجاب

را بر می داشتم و برخی از لباس هایم را از تن بیرون می آوردم ؛ زیرا تنها همسرم رسول خدا و پدرم

ابوبکر در آنجا بودند ، اما از آن به بعد به خاطر شرم از عمر آنگونه نمی کردم.

حضرت عمر بن خطاب رضی الله عنه مانند رسول اکرم صلی الله علیه و آله وسلم و حضرت ابوبکر

صدیق رضی الله عنه در سن شصت و سه سالگی دعوت حق را لبیک گفت و به رفیق اعلا پیوست.

خداوند او را مشمول رحمت و رضایت و خوشنودی خویش قرار دهد و او را راضی و شاد گرداند.

منبع:

خلفای راشدین از خلافت تا شهادت

تالیف: دکتر صلاح عبدالفتاح الخالدی

ترجمه: سلیمی

صفحات 124 تا 127