سوال:

حقیقت توسل از دید اهل سنت و جماعت را بیان کنید.

جواب:

الحمدلله

به جرأت و با تمام افتخار می توانم بگویم که اهلسنت و جماعت تمام عقایدشان را در هر زمینه ای باشه از دو سرچشمه اصیل آن یعنی قرآن و سنت اخذ کرده اند چنان که الله میفرماید:

یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا أَطِیعُوا اللَّهَ وَأَطِیعُوا الرَّسُولَ [النساء : 59]

ای کسانی که ایمان آورده اید اطاعت کنید از الله و اطاعت کنید از رسول الله.

اما متاسفانه خود مسلمانان اهلسنت از بیشتر عقاید خود بی  اطلاع هستند که همین امر موجب شده که به راههای انحرافی دچار شوند الله همه ما را به راه راست هدایت کند آمین.

در سراسر کتاب الله و سنت رسول الله به جز سه نوع توسلی که ذیلا بیان میکنم هیچ نوع توسل جایزی وجود ندارد.

دو نوع توسل داریم :1توسل جائز2.توسل ناجائز

که محل بحث ما توسل جائز است:

نوع اول:توسل به اسماء الحسنی

ﻣﺜﻼً ﻓﺮﺩ ﺑﮕﻮﯾﺪ ﺧﺪﺍﯾﺎ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﺭﺣﻤﺘﺖ،ﺑﺰﺭﮔﯿﺖ، ﺟﻤﺎﻟﺖ،ﺟﺒﺮﻭﺗﺖ ﻭ ﻏﯿﺮﻩ ... ﻣﺜﺎﻝ:ﺑﺮﺣﻤﺘﯿﮏ ﯾﺎ ﺍﺭﺣﻢ ﺍﻟﺮﺍﺣﻤﯿﻦ. ﯾﺎ ﺍﯾﻨﮑﻪ ﺩﺭ ﺁﺧﺮ ﺩﻋﺎ ﻣﯽ ﮔﻮﺋﯿﻢ ﺍﻧﮏ ﺍﻧﺖ ﺍﻟﻐﻔﻮﺭ ﺍﻟﺮﺣّﯿﻢ.

دلیل:ایه 180سوره اعراف.

وَلِلّهِ الأَسْمَاء الْحُسْنَى فَادْعُوهُ بِهَا... ‏خدا دارای زیباترین نامها است او را بدان نامها فریاد دارید و بخوانید...

دلیل این مورد احادیث فراوانی هاست که پیامبر از اسما الحسنی استفاده نموده است مانند اللهم،ربنا،یا رب و ...

نوع دوم: ﺗﻮﺳﻞ ﺑﻪ ﻋﻤﻞِ ﺻﺎﻟﺢِ ﺧﻮﺩِ ﺩﻋﺎ ﮐﻨﻨﺪﻩ. ﯾﻌﻨﯽ ﺷﺨﺺ ﻣﺘﻮﺳﻞ، ﯾﮏ ﻋﻤﻞ ﺻﺎﻟﺢ ﺧﻮﺩﺵ ﺭﺍ ﻋﺮﺿﻪ ﮐﻨﺪ ﻭ ﺑﮕﻮﯾﺪ ﺧﺪﺍﯾﺎ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﻓﻼﻥ ﻋﻤﻞ ﺻﺎﻟﺤﯽ ﮐﻪ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﺩﺍﺩﻡ ﻓﻼﻥ ﻣﻄﻠﻮﺏ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺗﻮ ﻣﯽ ﺧﻮﺍﻫﻢ ﻣﺜﺎﻝ: ﺭﺑﻨﺎ ﺁﻣﻨّﺎ ﺑﻤﺎ ﺍﻧﺰﻟﺖ ﻭ ﺍﺗﺒﻌﻨﺎ ﺍﻟﺮﺳﻮﻝ ﻓﮑﺘﺒﻨﺎ ﻣﻊ ﺍﻟﺸﺎﻫﺪﯾﻦ.)ﺁﻝ ﻋﻤﺮﺍﻥ 53( ﺑﺮﺍﯼ ﺍﯾﻨﮑﻪ ﺧﺪﺍ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺟﺰﻭ ﺷﺎﻫﺪﯾﻦ ﻗﺮﺍﺭ ﺩﻫﺪ، ﻓﺮﺩ ﺩﻋﺎ ﮐﻨﻨﺪﻩ، ﺍﯾﻤﺎﻧﺶ ﻭ ﺗﺒﻌﯿﺖ ﺍﺯ ﺭﺳﻮﻝ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﻭﺳﯿﻠﻪ ﻋﺮﺿﻪ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ.

دلیل از سنت نبوی: داستان سه نفری که در درون غار بودند و به اعمال خود متوسل شدند در نهایت در بسته شده غار باز شد.

(از آوردن تفصیل این حدیث برای اطاله جواب سوال خودداری میکنم.در صورت تمایل به کتب حدیثی مراجعه کنید)

نوع سوم:

ﺗﻮﺳﻞ ﺑﻪ ﺩﻋﺎﯼ ﻣﻮﻣﻨﯽ ﺩﯾﮕﺮ ﺩﺭ ﺣﺎﻝ ﺣﯿﺎﺗﺶ ﯾﻌﻨﯽ ﺷﺨﺼﯽ ﭘﯿﺶ ﯾﮏ ﻧﻔﺮ ﺻﺎﻟﺢ ﻣﯽ ﺭﻭﺩ )ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺍﯾﻨﮑﻪ ﺍﺧﺬ ﺍﺳﺒﺎﺏ ﻭ ﻣﻘﺪﻣﺎﺕ ﮐﺎﺭ ﮐﺮﺩﻩ ﺑﺎﺷﺪ( ﻣﯿﮕﻮﯾﺪ ﺑﯿﺎﺋﯿﻢ ﺩﻭ ﻧﻔﺮﯼ ﺑﺮﺍﯼ ﺣﻞ ﻓﻼﻥ ﻣﺸﮑﻞ ﻣﻦ ﺩﺳﺖ ﺑﻪ ﺩﻋﺎ ﺑﺮﺩﺍﺭﯾﻢ ﻭ ﺍﺯ ﺧﺪﺍ ﮐﻤﮏ ﺑﺨﻮﺍﻫﯿﻢ. ﻣﺜﺎﻝ: ﭘﺴﺮﺍﻥ ﯾﻌﻘﻮﺏ ﭘﯿﺶ ﭘﺪﺭﺷﺎﻥ ﻣﯽ ﺭﻭﻧﺪ ﻭ ﻣﯽ ﮔﻮﯾﻨﺪ: »ﻗَﺎﻟُﻮﺍْ ﯾَﺎ ﺃَﺑَﺎﻧَﺎ ﺍﺳْﺘَﻐْﻔِﺮْ ﻟَﻨَﺎ ﺫُﻧُﻮﺑَﻨَﺎ ﺇِﻧَّﺎ ﮐُﻨَّﺎ ﺧَﺎﻃِﺌِﯿﻦَ« )97 ﯾﻮﺳﻒ( ﺩﺭ ﺍﯾﻨﺠﺎ ﭘﺪﺭﺷﺎﻥ ﻧﻤﺮﺩﻩ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺩﺭ ﺟﺎﯼ ﺩﯾﮕﺮﯼ ﻧﯿﺴﺖ، ﻣﺜﻼً ﺧﻮﺩﺷﺎﻥ ﺩﺭ ﻣﺼﺮ ﻧﯿﺴﺘﻨﺪ ﻭ ﭘﺪﺭﺷﺎﻥ ﺩﺭ ﻓﻠﺴﻄﯿﻦ. ﻣﯽ ﮔﻮﯾﻨﺪ ﭘﺪﺭﺟﺎﻥ ﭼﻮﻥ ﻣﺎ ﺧﻄﺎ ﮐﺮﺩﻩ ﺍﯾﻢ ﺁﻣﺪﻩ ﺍﯾﻢ ﺗﻮ ﺑﺮ ﺍﯾﻤﺎﻥ ﻃﻠﺐ ﺑﺨﺸﺶ ﮐﻨﯽ. ﯾﻌﻨﯽ ﺧﻮﺩﻣﺎﻥ ﻣﻘﺪﻣﺎﺗﯽ ﮐﻪ ﺗﻮﺑﻪ ﻣﻦ ﻗﺮﯾﺐ ﺑﺎﺷﺪ ﻭ ﺍﺳﺘﻐﻔﺎﺭ ﮐﺮﺩﻥ ﺭﺍ ﺁﻣﺎﺩﻩ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﺍﯾﻢ ﻭ ﺣﺎﻝ ﺗﻮ ﺑﺮﺍﯾﻤﺎﻥ ﻃﻠﺐ ﺑﺨﺸﺶ ﺑﻨﻤﺎ. ﺣﺘﯽ ﻧﻪ ﺍﯾﻨﮑﻪ ﺧﻮﺩﺵ ﺑﺒﺨﺸﺪ ﺑﻠﮑﻪ ﻃﻠﺐ ﺑﺨﺸﺶ ﺍﺯ ﺧﺪﺍ ﻧﻤﺎ. ﺩﺭ ﺍﯾﻨﺠﺎ ﺣﻀﺮﺕ ﯾﻌﻘﻮﺏِ ﺯﻧﺪﻩ ﯼِ ﺣﺎﺿﺮ، ﻭﺳﯿﻠﻪ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ ﺑﺮﺍﯼ ﻃﻠﺐ ﺑﺨﺸﺶ ﺍﺯ ﺧﺪﺍ ﻭ ﺍﺣﺘﻤﺎﻝ ﺩﺍﺭﺩ ﮐﻪ ﺍﺻﻼً ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻃﻠﺐ ﺑﺨﺸﺶ ﺭﺍ ﻫﻢ ﻗﺒﻮﻝ ﻧﮑﻨﺪ

 ﻣﺴﺌﻠﻪ ﯼ ﺩﯾﮕﺮﯼ ﮐﻪ ﺑﻌﻀﯽ ﺍﻓﺮﺍﺩ ﺑﺮﺍﯼ ﺗﻮﺳﻞ ﺟﺴﺘﻦ ﺑﻪ ﻏﯿﺮ ﺧﺪﺍ ﺑﻪ ﺁﻥ ﺍﺳﺘﺸﻬﺎﺩ ﻣﯽ ﮐﻨﻨﺪ ﻣﺴﺌﻠﻪ ﯼ ﺗﻮﺳﻞ ﻋﻤﺮﺑﻦ ﺧﻄﺎﺏ ﺑﻪ ﻋﺒﺎﺱ ﻋﻤﻮﯼ ﭘﯿﺎﻣﺒﺮ ﺍﺳﺖ. ﺩﺭ ﻣﺪﯾﻨﻪ ﺧﺸﮑﺴﺎﻟﯽ ﺑﻮﺩ ﻣﺴﻠﻤﺎﻧﺎﻥ ﺑﺮﺍﯼ ﻧﻤﺎﺯ ﺍﺳﺘﺴﻘﺎﺀ ﺑﯿﺮﻭﻥ ﺭﻓﺘﻨﺪ ﻋﻤﺮﺑﻦ ﺧﻄﺎﺏ ﺩﺭﺧﻮﺍﺳﺖ ﮐﺮﺩ ﮐﻪ ﻋﺒﺎﺱ ﺑﺎ ﺁﻧﻬﺎ ﺑﯿﺎﯾﺪ. ﺩﺭ ﺻﺤﺮﺍ ﮔﻔﺖ ﺧﺪﺍﯾﺎ ﺍﯾﻦ ﻋﺒﺎﺱ ﻋﻤﻮﯼ ﭘﯿﺎﻣﺒﺮ ﺗﺴﺖ ﻣﺎ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺷﻔﯿﻊ ﻗﺮﺍﺭ ﻣﯽ¬ﺩﻫﯿﻢ ﺩﺭ ﭘﯿﺸﮕﺎﻩ ﺗﻮ، ﺩﻋﺎﯼ ﺍﻭ ﺭﺍ ﻗﺒﻮﻝ ﻓﺮﻣﺎ. ﺩﺭ ﺍﯾﻨﺠﺎ ﺩﺭ ﻋﯿﻦ ﺣﺎﻝ ﮐﻪ ﺑﻪ ﻋﺒﺎﺱ ﻣﯽ ﮔﻮﯾﺪ ﺑﺮﺍﯾﻤﺎﻥ ﺩﻋﺎ ﮐﻦ ﺧﻮﺩﺵ ﻫﻢ ﺩﺍﺭﺩ ﺩﻋﺎ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ ﮐﻪ ﺧﺪﺍﯾﺎ ﺩﻋﺎﯼ ﺍﻭ ﺭﺍ ﻗﺒﻮﻝ ﻓﺮﻣﺎ.)ﺩﺭ ﺍﯾﻦ ﺻﺤﻨﻪ ﻋﺒﺎﺱ ﺯﻧﺪﻩ ﻭ ﺩﺭ ﺁﻥ ﻣﮑﺎﻥ ﺣﺎﺿﺮ ﺍﺳﺖ(.
 

توجه:
{این نوع توسل هم در میان عوام مردم هم رایج است مثلا فردی به فرد دیگری میگوید برایم دعا کن یا التماس دعا دارم.}
 

والله اعلم