است، بعضي برآنند، در صورتي که v موضوع ديگر جواز وقوع براي خود پيغمبر
مهبط وحي است خود قادر به تحصيل يقين بوده احتياجي به اجتهاد ندارد. v پيغمبر
بعضي ديگر مي گويند، چون آمدن وحي به اختيار خود او نيست، اجتهاد او جايز و
صورت وقوع نيز پيدا کرده است.

شايسته هيچ پيغمبري نيست که اسيراني داشته و با گرفتن فديه آنها را رها کند »
.«تا آنگاه کشت و کشتار زيادي در زمين بکند

پيغمبر اکرم نسبت به باقي گذاردن اسراي بدر و گرفتن v م يباشد که
فديه از آنها، و  ، نسبت به مأذون داشتن منافقين در تخلف از غزوة تبوك،
مورد عتاب الهي قرار گرفته، و از آنجا که امور ناشي از وحي موجب عتاب نخواهد بود،
در v پس از عتاب ها به واسط. اجتهاد او بوده است. بعضي هم گفته اند اجتهاد پيغمبر
امور جنگ و تدابير آن جايز، و صورت وقوع پيدا کرده، و در غير آن جائز نيست، و اين
قول، جمع بين دو نظري. اول است که بدين وسيله رفع اختلاف طرفين مي شود.
و نيز در اينکه اجتهاد مردم و افراد ديگري غير از پيغمبر، در زمان حضرت
جايز است يا خير؟ اختلافات زيادي شده. چون شرح و بسط آنها در اينجا v رسول
ضرورتي ندارد به ذکر اين نکته اکتفا مي شود که اصح.، آن است اجتهاد مردم در زمان
جايز واقع هم گرديده است. v پيغمبر
راجع به طايف. بني v زيرا بنا به روايت صحيحين مسلم و بخاري حضرت رسول
قريظ. يهود، رأي و نظري. سعد بن معاذ خواست و او هم اظهار نظريه کرد و مورد
 v موافقت و تأييد پيغمبر اکرمواقع گرديد.