خواهرم بخوان
، بخوان قرآن کریم را، تا کرامتش را دریابی. تأمل کن قرآن عظیم را، تا عظمتش بر تو محرز گردد. دقت کن قرآن مبین را، تا به روشن گریش دست یابی.

اندیشه کن قرآن مجید را، تا به مجد و بزرگواریش پی ببری. تدبر کن قرآن حکیم را، تا به حکمتش معترف گردی. بدان که هجرت از قرآن، شرم‌ساری و سرافکندگی روز حساب و شکوه‌ی رسول اکرم صلى الله علیه وسلم را در پی خواهد داشت. «وَقَالَ الرَّسُولُ یَا رَبِّ إِنَّ قَوْمِی اتَّخَذُوا هَذَا الْقُرْآنَ مَهْجُوراً» (فرقان/۳۰)؛ و پیغمبر عرض می‌کند، پروردگارا! قوم من این قرآن را رها و از آن دوری کرده‌اند.‏

فراموش نکن که کوردلان، در طول تاریخ، مجروح ساختن افکار و قلوب مؤمنان را، همواره در رأس برنامه‌هایشان به اجرا گذاشته‌اند. خود را با فهم قرآنی مسلّح کن، تأثیر کج فهمیشان را، با آیات مبین قرآن پاسخگو باش.

بر مادرمان عایشه‌ی صدیقه ـ سلام الله علیها ـ [نیز] تیر تهمت و افترا انداخته و به بدنامیش همت گماشته‌اند. چون خط بطلان بر سلامت اخلاقی خانواده‌ی رحمة للعالمین صلى الله علیه وسلم ، مجوز حرمت‌شکنی رسول، آل و اصحاب و مؤمنان را، نیز تضمین خواهد کرد. کما این که در زمان حیاتِ آن مبارک رسول صلى الله علیه وسلم  نیز، با همین هدف، نقشه‌ی شوم تهمت را در اذهان متعفن خویش، طرح‌ریزی نموده و عملی ساختند. غافل از این که: «النَّبِیُّ أَوْلَىٰ بِالْمُؤْمِنِینَ مِنْ أَنفُسِهِمْ وَأَزْوَاجُهُ أُمَّهَاتُهُمْ» (احزاب/۶)؛ پیغمبر از خود مؤمنان نسبت بدانان اولویّت بیشتری دارد و همسران پیغمبر، مادران مؤمنان محسوبند.

قول رب جلیل است که تکریم پیامبر صلى الله علیه وسلم و خانواده ایشان را بر هر مسلمانی واجب می‌داند.

نزول آیاتی از سوره‌ی مبارکه‌ی نور (۱۱ الی ۲۵) با اعلام برائت أم‌ المؤمنین (عایشه) از آن تهمت و افترا، بر کارنامه‌ی خبیثشان، مهر لعنت نهاد. «إِنَّ الَّذِینَ یَرْمُونَ الْمُحْصَنَاتِ الْغَافِلَاتِ الْمُؤْمِنَاتِ لُعِنُوا فِی الدُّنْیَا وَالْآخِرَةِ وَلَهُمْ عَذَابٌ عَظِیمٌ» (نور/۲۳)؛ ‏ کسانی که زنان پاکدامن بی‌خبر (از هرگونه آلودگی و) ایماندار را به زنا متّهم می‌سازند، در دنیا و آخرت از رحمت خدا دور و عذاب عظیمی‌ دارند.

می‌دانم که ملولی و اندوهگینت کرده‌اند. جراحت قلب را با مرهم صبر، تسکین ده و به یاد داشته باش که «وَبَشِّرِ الصَّابِرِیْنَ» وعده‌ی خداست و «لَا یُخلِفُ اللهُ الـْمیعاد».

«وَلَنَبْلُوَنَّکُمْ بِشَیْءٍ مِّنَ الْخَوفْ وَالْجُوعِ وَنَقْصٍ مِّنَ الأَمَوَالِ وَالأنفُسِ وَالثَّمَرَاتِ وَبَشِّرِ الصَّابِرِینَ‏» (بقره/۱۵۵)؛‏ و قطعاً شما را با برخی از (امور همچون) ترس و گرسنگی و زیان مالی و جانی و کمبود میوه‌ها، آزمایش می‌کنیم، و مژده بده به بردباران. ‏

خواهرم! حجاب تو سلاح توست. سلاحت را زمین مگذار که بر زمینت می‌زنند. خود را با آن مجهز ساز و به تجهیز خواهرانت بپرداز. بدان که امر به معروف و نهی از منکر هدیه‌ی مؤمنان به خداست. سخاوتمند باش و به خواهرانت هدیه بخش.

عمر کوتاه گل، از بی‌حجابی است /*/ کـس نچـیـنـد غنچـه‌ی پوشـیده را

به کوته‌نظران و سیاه‌دلان، اجازه‌ی ورود به حریم تفکر و تعقل را مده؛ چرا که دینت را، محرومیت تو از حق، تلقی نموده و با ترفند عنوان‌هایی چون تمدن، تجدد، آزادی و مساوات، لباس ننگین بی‌بند و باری و بی‌آبرویی را بر قامتت خواهند دوخت تا خود، به ارضای امیال نفسانی دست یابند. به آنان بفهمان که: اگر بی‌حجابی تمدن است، پس حیوانات از ما متمدن‌ترند!.

به خود نهیب زن و مانع دست‌آویز قرارگرفتن خود در رسیدن نامبارک مردان به امیال نفسانی‌شان باش، تلاش کن رهرو راه زنانی گردی که پروردگار جهان، آنان را شاهد و نمونه‌ی مؤمنین واقعی مثل آورده است (مریم عمران، امرأةُ فرعون، همسران پیامبر).

متوجه باش که جاهلیت تجدید حیات یافته و در جهت هتک حرمت زنان و دختران، بسیار کارآمدتر و مؤثرتر عمل می‌کند. امروزه به جای زنده به گور کردن و سلب حیات دنیوی از زنان، عقل و تدبیرشان را به یغما برده و قلب سلیم آنان را مدفون نموده و حیات دنیوی و اخروی‌شان را به آتش می‌کشند.

با زبان حال، آشکار ساز که لایق خطاب «یَا أَیُّهَا الَّذِیْنَ ءَامَنُوا» گشته‌ای و برنامه‌ی درست زیستن را از سرچشمه‌ی علم و حکمت خداوندی دریافت نموده‌ای؛ خدایی که: هم قصه‌ی نانموده داند، هم نامه نانوشته خواند.

آفریدگاری که برنامه‌ای دقیق و منسجم متناسب با شرایط جسمی و روحی انسان بنا نهاده و سعادت دنیوی و اخروی وی، در گرو عمل به آنهاست.

مفتخر باش که در قافله‌ی حق، عضویت یافته‌ای. به راهت ادامه ده که پایانش با دیدار محبوبان خدا، مختوم است؛ «وَمَن یُطِعِ اللّهَ وَالرَّسُولَ فَأُوْلَئِکَ مَعَ الَّذِینَ أَنْعَمَ اللّهُ عَلَیْهِم مِّنَ النَّبِیِّینَ وَالصِّدِّیقِینَ وَالشُّهَدَاء وَالصَّالِحِینَ وَحَسُنَ أُولَئِکَ رَفِیقاً‏» (نساء/۶۹)؛ کسی که از خدا و پیغمبر اطاعت کند، او همنشین کسانی خواهد بود که خداوند بدیشان نعمت داده است از پیغمبران و راستروان و شهیدان و شایستگان، و آنان چه اندازه دوستان خوبی هستند! ‏

کلام مسرت بخش نبی اکرم(ص) را آویزه‌ی گوش جان بسپار که: «بَدَأ الْأِسلامُ غَریباً و سَیَعوُدُ غَریباً کَما بَدأ، فَطوُبی لِلْغُرباء».

تلاش به خرج ده و کوشش نما، تا خود را در کاروان غریبان جای دهی که طوبیٰ محصول فعالیت آنهاست؛ «الَّذِینَ آمَنُواْ وَعَمِلُواْ الصَّالِحَاتِ طُوبَىٰ لَهُمْ وَحُسْنُ مَآبٍ» (رعد/۲۹)؛ آن کسانی که ایمان می‌آورند و کارهای شایسته می‌کنند، خوشا به حال ایشان، و چه جایگاه زیبائی دارند! ‏

هوشیار باش که اندکی غفلت، انحراف از مسیر مستقیم الهی را ممکن می‌سازد. در هر لحظه به خدای خویش توکل کن و خود را پناهنده‌ی دائمی وی ساز. بدان که پناه بردن از شر موجودات مختار به خدای عزیز و حکیم، تأکید رب العالمین است: «قُلْ أَعُوذُ بِرَبِّ النَّاسِ… مِنْ شَرِّ الْوَسْوَاسِ الْخَنَّاسِ، الَّذِی یُوَسْوِسُ فِی صُدُورِ النَّاسِ، ‏ مِنَ الْجِنَّةِ وَ النَّاسِ» (ناس/ ۱-۶)؛ بگو: پناه می‌برم به پروردگار مردمان… از شر وسوسه‌گری که واپس می‌رود، وسوسه‌گری است که در سینه‌های مردمان به وسوسه می‌پردازد، از جنّیها و انسان‌ها.

اگر با این خواهرت هم‌عقیده و هم‌صدایی، پس بمان و بگو، بیدارباش و بیدارساز زنان فریب خورده‌ی راه گم کرده‌ی دل به دنیا بسته را تا حیات جاوید قیامت را به زندگانی محدود و گذرای دنیا نفروشند و با پوشیدن لباس عفت و تقوا، تیرهای زهرآگین دشمنان دین و بشریت را بی‌ اثر سازند و از رسوایی و فضاحت قیامت نیز در امان باشند ـ إن شاء الله ـ.

به آنان بسپار که به پاس زحمات و دلسوزیهای مبارک رسول امین صلى الله علیه وسلم، سلام و درود شبانه‌روزی خود را، نثار روح آن بزرگ مرد تاریخ نمایند. چرا که: «إِنَّ اللهَ وَمَلَائِکَتَهُ یُصَلُّونَ عَلَىٰ النَّبِیِّ یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا صَلُّوا عَلَیْهِ وَسَلِّمُوا تَسْلِیماً» (احزاب/۵۶)؛ خداوند و فرشتگانش بر پیغمبر درود می‌فرستند، ای مؤمنان! شما هم بر او درود بفرستید و چنان که باید سلام بگوئید (تسلیم فرمان و اوامر پیغمبر گشتن است).